Venture capital czyli inwestowanie w najlepszych z najlepszych

Solidne i znane spółki płacą mało nie muszą bowiem dopłacać do interesu i mogą dyktować warunki. PKO czy Orlen nie muszą robić praktycznie nic by się sprzedać. Dzięki temu zyski są większe, a machina napędza sama siebie.

Z drugiej strony nowe malutkie spółki płacą dużo muszą bowiem dopłacać do interesu by jakoś wyróżnić się wśród mrowia innych firm. Spotkałem się nawet ze spółką, która by dotrzeć do inwestorów posługiwała się portalami typu... HYIP opisanych tutaj, zamiast korzystać z usług Domu Maklerskiego.

Kupowanie obligacji skarbowych w PKO to na pewno błąd, skoro lokaty z większą gwarancją dadzą zarobić lepiej. Z kolei 'hyipowskie firmy' to najbardziej ryzykowne inwestycje, od których lepiej trzymać się z daleka. Jak znaleźć złoty środek, gdzie stosunek zysku do ryzyka jest najbardziej optymalny?


Nie od dziś wiadomo, że nowe firmy mają olbrzymi potencjał. Innowacyjność zaś jest kluczem do sukcesu. Ale z drugiej strony mamy okrutne realia, które potrafią zdruzgotać najpiękniejsze marzenia. Ileż to nowych obiecujących firm poległo w konfrontacji z surowymi prawami rynku.

Nowym firmom brak obycia w świecie biznesu. Ich oczekiwania i nadzieje są korygowane z czasem. Nowe spółki potrzebują dużo kapitału by się rozwijać, dopłacanie zaś do interesu obietnicą wyższych zysków dla inwestorów kończy się fatalnie dla obu stron.

Furtką dla takich firm może być inwestor Venture Capital. Wspiera on innowacyjne branże kapitałochłonne, dostarczając mu potrzebnego kapitału. Nie są żółtodziobami w swojej dziedzinie, nie brak im obycia w świecie biznesu, wręcz przeciwnie, wyszukują najlepszy narybek.

Co to oznacza dla inwestora? Nie ma już dylematu kupić obiecującą złote góry nieznaną spółkę, która wystawiona jest na wszystkie wichury i zawieruchy świata biznesu. Przypomina to bardziej strzelnicę, w której mamy szansę ustrzelić zdobycz, ale jak nie trafimy nie dostaniemy nic.

Inwestor Venture Capital tym się różni od nieznanych spółek, że całe ryzyko przedsięwzięcia (czyli właśnie owe venture) przenosi na siebie. Rzecz w tym, że to inwestor venture capital wybiera sobie spółki spośród całego mrowia nowych innowacyjnych spółek, które obiecują największy wzrost.

Można to porównać do konkursu Mam Talent dla firm. Nowa spółka musi przedstawić świetny produkt, doskonały biznes plan by przekonać inwestora Venture Capital, że warto w nich zainwestować. Że są lepsi od konkurencji, mają nad nią przewagę, a co więcej mają wielki potencjał wzrostu.

Venture Capital ma zatem możliwość wyboru najlepiej rokujących nowych firm, przesianych spośród dziesiątek czy setek innych, posiadających produktową, technologiczną czy procesową przewagę. I na takiej spółce realizować swojej zyski. Jak?

Venture Capital finansuje taką spółkę, zapewnia jej kapitał na rozwój, ale zarazem obejmuje w nim udziały i przejmuje częściową kontrolę. Inwestorzy spodziewają się tutaj zwrotu kapitału na poziomie 35% a nawet 40% i to w skali roku.

Po kilku latach, gdy nowa spółka zyska już znacznie na wartości, inwestor Venture Capital wycofuje się z inwestycji. Dzieje się to w najbardziej korzystnym momencie dla obu stron. Może to być moment wejścia spółki na giełdę, może to być sprzedaż pakietu udziałowego dla innego inwestora, albo dla samych właścicieli.

Kowalski zaś zamiast zaufać pierwszej z brzegu nieznanej i ryzykownej nowej spółce, ma możliwość wyboru najlepszej, wybranej spośród best of the best. Po drodze oczywiście Venture Capital zarobi na tym najwięcej, ale dla przeciętnego inwestora stosunek ryzyka do zysku jest tutaj najbardziej optymalny.

Od roku przyglądam się już funkcjonowaniu Venture Capital i muszę przyznać, że pomysł na biznes jest ciekawy. Nie jest oczywiście pozbawiony ryzyka, tego nigdy nie da się uniknąć. Ale z pewnością jest mniej ryzykowny aniżeli strzelanie w start upy, które częściej okazują się porażką aniżeli strzałem w dziesiątkę.