Artykuł 777 - Trzy tępe kosy w sejfie notariusza

Omówione w poprzednim artykule zachowanie spółki ewakuującej się w nieznane miejsce nie dziwi, jeśli wiemy iż spółka prawdopodobnie od początku szykowała przekręt. Ale co pomyśleć o stróżach prawa, którzy też przyczyniają się do wspierania takich firm i odmawiają nam jakiejkolwiek współpracy.

Trudno nie zgodzić się z faktem, że najlepszym zabezpieczeniem jest słynny artykuł 777, zwany potocznie trzema kosami i omówiony tutaj. Pozwala bowiem uniknąć niepotrzebnego czekania na wydanie wyroku i od razu egzekwować swoje należności.

Problem jednak w tym, że chociaż spółka przy emisji obligacji oświadcza dumnie, że dobrowolnie poddaje się egzekucji z mocy artykułu 777 i chętnie da się posiekać trzema kosami, to może to być obietnica bez pokrycia. Problem w tym, że takiego oświadczenia nie wysyła, zostaje tylko u notariusza i u emitenta.

Gdy ktoś spróbuje sprawdzić czy faktycznie spółka dobrowolnie nadstawia swoje gardło do ścięcia okazuje się, że wcale nie jest to taka łatwa sprawa. A notariusz wcale nie musi wyrazić zgody na potwierdzenie, że tak faktycznie jest!
 
Poniższa relacja pochodzi od jednej z czytelniczek bloga Moniki, którą poprosiłem o napisanie jak wyglądał w jej przypadku kontakt z notariuszem.

Piszę jak obiecałam.

Wydaje się, że w dzisiejszych czasach uzyskanie odpowiedzi na nurtujące nas, nawet znienacka pytanie, to nie problem. Ale życie uczy pokory, np. stawiając na naszej drodze notariusza W. Problem. Nie lubi on rozmawiać w ogóle, a jeśli już musi, wtedy ogranicza się do pouczeń i cytowania prawa o notariacie. Wiem z wpisów na forum, że nie są to tylko moje odczucia.

Źródło: poradnik.wfirma.pl

Moja historia wyglądała tak:

Pewnego dnia zainteresowałam się, czy spółka zabezpieczyła obligacje w obiecany w WEO sposób. Jednym z zabezpieczeń było podpisanie aktu notarialnego o poddaniu się egzekucji  w trybie art. 777, co miało nastąpić w obecności notariusza W. Problem.

Dzwonię więc na nr. komórkowy (ogólnie dostępny) pana W.P. - odpowiada mi sms-em, że mam się kontaktować na nr. Kancelarii.

Dzwonię więc na tel. stacjonarny Kancelarii i dowiaduję się, że notariusz jest na urlopie i będzie w środę. Jest niestety czwartek.

Dzwonie w środę: raz, drugi, trzeci. W końcu zadaję nurtujące mnie pytanie sekretarce, ta przekazuje je notariuszowi, a on ustami sekretarki odpowiada, że muszę napisać maila.

Piszę więc maila. Następnego dnia uzyskuję pouczenie, że obowiązuje go tajemnica zawodowa i osobie, której danych nie może zweryfikować, takich informacji nie udzieli.

Piszę wiec list  i dołączam ksero DO oraz decyzję o przyznaniu mi obligacji. List dociera następnego dnia (mam sms z poczty). W liście pytam u o ustanowienie zabezpieczenia jw, oraz proszę, jeśli nie narusza to oczywiście obowiązującej go tajemnicy zawodowej, aby odpowiedział mi, czy może brał udział w autoryzacji weksla in blanco, który stanowił następne zabezpieczenie. Proszę o odpowiedz na piśmie i mailowo, bo zależy mi na czasie. Czekam. Codziennie sprawdzam skrzynkę mailową i zwykłą pocztową.

Czekałam do następnej środy z narastającym poczuciem, że jestem najnormalniej ignorowana.

Dzwonie w następną środę (bo podobno w Kancelarii przyjmuje w środy) od rana i już ok 15 mogę sekretarce zadać pytanie: kiedy dostanę odpowiedz na mój list? Ta przekazuje moje pytanie W.P., a on ustami sekretarki przeprasza i obiecuje, że list wyśle niezwłocznie.

Zostaje mi tylko czekać List dostałam we wtorek w następnym  tygodniu. Widocznie istnieje coś takiego jak  list polecony opóźniony, bo zaświadczenie z domu maklerskiego z tamtych okolic dostałam następnego dnia po wysłaniu, a ten szedł około 6 dni. No ale dobrze, że w końcu jest. Niecierpliwie przystąpiłam do lektury. Spodziewałam się odpowiedzi TAK, NIE lub NIE WIEM a uzyskałam co następuje:

....chciałbym Panią poinformować, że jako notariusz mogę udzielić informacji jedynie w zakresie dokonanych przede mną czynności notarialnych. Prawo o notariacie nie przewiduje oświadczeń i zaświadczeń wydawanych przez notariusza potwierdzających fakt dokonania lub fakt niedokonania danej czynności notarialnej. Reasumując  zatem notariusz ma prawo i może udzielić informacji tylko odnośnie konkretnego podpisanego przed nim aktu, a jeżeli taki akt nie doszedł do skutku. Prawo o notariacie nie przewiduje żadnej konstrukcji prawnej dotyczącej informacji o nie dojściu określonego aktu do skutku.

Ciekawe, czy  Sokrates doszedł do  słynnego wniosku "Wiem, że nic nie wiem" po kontakcie z jakimś notariuszem?

Amen. Imię i nazwisko notariusza zostało zmienione.