Durian: śmierdzący owoc Tajlandii czyli z gotówką za pan brat

Po ostatnim bardzo nietypowym artykule o darmowej wyżerce dostałem kilka maili od czytelników planujących dopiero wyjazd do Tajlandii. Nic dziwnego większość z podróżujących wybiera jesień czy nawet zimę na podróż do miejsc, które latem zniechęcają uciążliwymi upałami.

Niżej znajdziecie drugą część artykułu o Bangkoku. Oczywiście nie z perspektywy podróżnika opisującego co warto zobaczyć, gdyż nie jest to blog podróżniczy (choć dygresji o śmierdzącym durianie nie mogłem sobie odmówić), lecz z perspektywy opłacalności płacenia kartami z cashback za granicą.

Do centrum dojedziemy tuk tukiem ale za gotówkę

W Polsce płacenie kartą to jedna z podstawowych czynności przynoszącej dodatkowy zysk dzięki cashback, które oferuje większość banków. Zalety są bezdyskusyjne, zakupy robimy tak czy siak, a skoro można na tym zarabiać, to wybieramy banki oferujące najwyższe zwroty na wszystko.

Niestety opłacalność płacenia kartą za granicą jest już mocno dyskusyjna. Co prawda cashback średnio na poziomie 3-5% dalej działa, ale przy płaceniu kartą raczej więcej stracimy niż zyskamy:(

W Bangkoku na dobrą sprawę poza hotelem praktycznie nie zapłacimy tutaj kartą, króluje tu bowiem gotówka. W hotelu ceny są jednak wyśrubowane na tyle, że zapłacimy dwa razy więcej. Oto przykładowy cennik hotelowy, niżej zaś znajdziecie porównanie przy zwykłym używaniu komunikacji miejskiej.

Na własną rękę ceny będą ponad 2x mniejsze

Zamiast płacić wygórowaną marżę hotelową najlepszym rozwiązaniem jest po prostu wtopić się w życie miasta i używać publicznego transportu oraz lokalnych sklepów. U nas zapłacimy za to kartą bez problemu na dowolną kwotę - w stolicy Tajlandii minimalny wymóg raczej praktycznie uniemożliwia płatność kartą. 


Komunikacja
Przykładowo w metrze minimalna płatność kartą to aż 300 bahtów. W moim przypadku opłata za przejazd ze stacji metra w pobliżu hotelu do końcowej stacji Hua Lamphong wynosiła zaledwie 35 bahtów (9 stacji). W drugą stronę opłata wynosiłaby mniej niż 30 bahtów.

Co więcej Bangkok posiada tylko jedną jedyną linię metra, co znacznie ogranicza możliwość dojazdu w dowolny punkt miasta. Można używać kombinacji metro-skyrail (odpowiednik naszego pociągu), ale opłata za pociąg też ma minimalną płatność ustawioną na 300 bahtów. 

Ścisłe centrum nie posiada jednak stacji metra czy skyrail. Trzeba skorzystać z tuk-tuków lub motorów, ale tutaj akceptowana jest tylko gotówka. Można jednak bardzo łatwo negocjować ceny:)

Tuk-tuki znajdziesz na każdym rogu

Ledwo wysiądziemy z metra czy skyrail zostaniemy otoczeni tuk-tukowcami. Cena do najpopularniejszych miejsc w centrum to 150 bahtów (Wat Pho, Emerald Budda, Khao San). Można jednak uprzeć się na 100 bahtów. Możecie się targować do woli i jeśli tuk-tukowiec się nie zgodzi wystarczy odejść - za chwilę doskoczy do nas inny tuk-tukowiec, który przysłuchuje się targowaniu i sam zaproponuje przejazd za 100 bahtów:)

Motorów tu od groma ale mają dużą zaletę - są najszybsze

Podobnie jest z motorowerzystami. Taki gość będzie się upierać przy stawce 100 bahtów, zaś jego kumple przypatrują się czy turysta da się nabrać na cenę. Wystarczy zastosować powyższą metodę odejścia, jeśli ów nie zgodzi się na 80 bahtów i niebawem inny motorowerzysta zamacha ręką z oddali i zaoferuje przejażdżkę za 80 bahtów.

Motor nadaje się jednak do przejazdu dla jednej osoby, zaś tuk-tuk zabierze nawet 4 ludzi, co da 25 bahtów na głowę. Zysk z utargu należy oczywiście pomnożyć przez dwa za powrót. A potem przez ilość dni w jakie będziemy dojeżdżać do centrum. Zwykle 3-4 dni wystarczą na dobre poznanie miasta.


Zakupy
Podobne trudności są przy płatności za zakupy. U nas nawet w Biedronce zapłacimy już kartą, w Bangkoku w popularnym i wszędobylskim markecie 7eleven też, ale mamy to samo ograniczenie co w komunikacji: minimum 300 bahtów.

Natomiast poza marketem jest już problem. Na słynnym olbrzymim targu Chatuchak Market (tutaj dojedziemy bez problemu tak metrem jak pociągiem skyrail) czynnym tylko w weekendy przyjmują tylko gotówkę.

Sprzedawca krojący duriana i pakujący śmierdzący owoc

Podobnie jest na legendarnej Khao San Road w ścisłym centrum. To niesamowicie klimatyczna uliczka, gdzie na małej przestrzeni można kupić wszystko, włącznie ze straszliwie śmierdzącymi Durianami uznawanymi za najsmakowitszy owoc świata, które sprzedawcy kroją na kawałki i zapakowują w celofan, by smród jakoś zatrzymać.
 

Rozpakowany, śmierdzący durian - fuj

Swoją drogą to właśnie durian był jednym z powodów mojego wyboru wyjazdu do Tajlandii. Nie można go wnieść do metra, gdzie każdorazowo sprawdzane są nasze bagaże. Można go więc zjeść na mieście, ale to sztuka której nie udało mi się dokonać - po zjedzeniu połowy zakupionego kawałka zemdliło mnie porządnie - ohyda.

Podsumowując kartą można płacić tylko w niektórych miejscach, ale nawet tam jest to nieopłacalne. Jak widać w innych krajach ludzie wciąż są z gotówką za pan brat i jeszcze daleko im do nas w kwestii popularnego zarabiania na cashbacku;)